Την κορυφαία τραγωδία του Σοφοκλή, «Αντιγόνη» παρουσιάζει φέτος το καλοκαίρι ο καταξιωμένος σκηνοθέτης Θέμης Μουμουλίδης μαζί με μια πλειάδα αξιόλογων ηθοποιών. Η πρεμιέρα του έργου θα πραγματοποιηθεί στο Θέατρο των Αρχαίων Κλεωνών, στη Νεμέα, στις 28 Ιουνίου και στη συνέχεια θα ακολουθήσει περιοδεία σε επιλεγμένους χώρους στην Αττική και την περιφέρεια.
Η πρωταγωνίστρια στο έργο αυτό, η Κορίνθια ηθοποιός Λένα Παπαληγούρα, που υποδύεται την Αντιγόνη, μίλησε κατ’ αποκλειστικότητα στην hmerisiakorinhou.gr για την πολύ σημαντική αυτή παράσταση, κάνοντας λόγο για ένα έργο επίκαιρο και σύγχρονο, τονίζοντας: “Δυστυχώς, νομίζω ότι αυτό το έργο είναι πάντα πάρα πολύ επίκαιρο και πάρα πολύ σύγχρονο..”. Και η Παπαληγούρα προσθέτει πως : “..Δυστυχώς η εποχή μας είναι γεμάτη από «Κρέοντες». Από ανθρώπους δηλαδή που αρνούνται να ακούσουν τον άλλον, που είναι εγκλωβισμένοι στην εξουσία με αλαζονικό τρόπο, που υπερασπίζονται μόνο την εξουσία τους και τη φιλοδοξία τους”.
Το έργο “μας θυμίζει την ανάγκη του ανθρώπου να υπερασπιστεί τους αιώνιους νόμους, να υπερασπιστεί το ηθικό, που δεν είναι απαραίτητα και το νόμιμο και να ορθώσει το ανάστημά του απέναντι στην καταπίεση” μας είπε ακόμη η καταξιωμένη ηθοποιός.
Πρόσθεσε δε ότι «ζούμε σε πολύ ακραία χρόνια» κι ότι παρακολουθεί «με τρόμο και μεγάλη θλίψη αυτά που συμβαίνουν γύρω μας». Από την άλλη πλευρά εξέφρασε και την αισιοδοξία της ότι στο τέλος «θα αντέξουμε».
Αναλυτικά, η συνέντευξη που παρεχώρησε η κα Παπαληγούρα στην ηλεκτρονική εφημερίδα μας έχει ως εξής:
Ερ.: Να σας ρωτήσω κατ’ αρχήν, τι σημαίνει για εσάς το γεγονός ότι ξεκινάτε τις παραστάσεις από το θέατρο των Αρχαίων Κλεωνών.
Απ.: Για μένα είναι πάρα πολύ συγκινητικό το ότι ξεκινάμε τις παραστάσεις από εκεί. Είναι μια περιοχή που αγαπώ πάρα πολύ. Είναι ο τόπος καταγωγής μου, οπότε έχει μια ιδιαίτερη φόρτιση για μένα. Είναι εκεί άπειρος κόσμος που αγαπώ πάρα πολύ. Και ταυτόχρονα έχει και μια σπάνια ομορφιά ο χώρος αυτός, που νομίζω ότι συμβάλλει στο να αναδειχθεί η ποίηση του Σοφοκλή, πάρα πολύ ωραία. Δηλαδή είναι το καλύτερο ξεκίνημα, νομίζω.
Ερ.: Για ποιον λόγο επιλέξατε αυτόν τον ρόλο; Τι είναι αυτό που σας ελκύει, δηλαδή, που σας εκφράζει και ίσως και σας συγκινεί στον χαρακτήρα της Αντιγόνης;
Απ.: Κατ’ αρχήν δεν το επέλεξα, με επιλέξανε. Στη δουλειά μας έχουμε αυτό, ότι είμαστε τυχεροί αν μας επιλέξουνε για κάτι τόσο όμορφο, οπότε το λέω αυτό για να πω κι ένα μεγάλο «ευχαριστώ» στον Θέμη τον Μουμουλίδη που μ΄εμπιστεύτηκε γι’ αυτό τον ρόλο και μου έκανε αυτό το δώρο, γιατί πραγματικά είναι ένας καταπληκτικός χαρακτήρας.
Μιλάμε για έναν τεράστιο έργο, ίσως το αγαπημένο μου από την Αρχαία ελληνική γραμματεία. Είναι ένας χαρακτήρας που νομίζω ότι τον έχουμε απόλυτη ανάγκη στην εποχή μας, που μας θυμίζει την δύναμη του «όχι», της αντίστασης και μας θυμίζει την ανάγκη του ανθρώπου να υπερασπιστεί τους αιώνιους νόμους, να υπερασπιστεί το ηθικό, που δεν είναι απαραίτητα και το νόμιμο και να ορθώσει το ανάστημά του απέναντι στην καταπίεση.
Είναι ένα πρότυπο για μένα η Αντιγόνη. Είναι φοβερά συγκινητικό το ότι ο Σοφοκλής πλάθει ένα χαρακτήρα πάρα πολύ δυνατό. Ταυτόχρονα όμως έχει ρωγμές, έχει τεράστια ευαισθησία. Είναι αριστοτεχνικά γραμμένο το έργο.
Έχει και μια βαθιά ποίηση που νομίζω ότι και αυτή την έχουμε ανάγκη σαν εποχή. Δηλαδή μας υπενθυμίζει τη δύναμη του λόγου, της ποίησης, την ομορφιά των κειμένων, που κάπως με την εικόνα και την βιαιότητα της εποχής μας τα έχουμε ξεχάσει.
Ερ.: Ποιες ομοιότητες βλέπετε μεταξύ αυτών που συνέβησαν την εποχή της Αντιγόνης με αυτά που συμβαίνουν στην εποχή μας.
Απ.: Δυστυχώς, νομίζω ότι αυτό το έργο είναι πάντα πάρα πολύ επίκαιρο και πάρα πολύ σύγχρονο. Δεν είναι τυχαίο ότι παίζεται σχεδόν κάθε χρόνο.
Έχει πολλές ομοιότητες. Δυστυχώς η εποχή μας είναι γεμάτη από «Κρέοντες». Από ανθρώπους δηλαδή που αρνούνται να ακούσουν τον άλλον, που είναι εγκλωβισμένοι στην εξουσία με αλαζονικό τρόπο, που υπερασπίζονται μόνο την εξουσία τους και τη φιλοδοξία τους. Γιατί, για μένα, ένα τέτοιο πρόσωπο είναι ο Κρέων, ακόμα κι αν μπορούμε να πούμε ότι στην αρχή ο Κρέων ξεκινάει από το κίνητρο του να υπερασπιστεί το νόμο, το οποίο είναι ένα καλό κίνητρο. Απλώς μετά από αυτό, πέφτει στην παγίδα της αλαζονείας της εξουσίας, της φαυλότητας και γίνεται ένας ηγέτης πραγματικά χωρίς καρδιά. Νομίζω ότι, δυστυχώς, και στην εποχή μας βλέπουμε πολλούς τέτοιους. Νομίζω ότι ζούμε σε πολύ ακραία χρόνια. Δηλαδή παρακολουθώ με τρόμο αυτά που βλέπω να συμβαίνουν γύρω μου. Με τρόμο και μεγάλη θλίψη. Αλλά θέλω να πιστεύω ότι θα αντέξουμε.
Ερ.: Δεν έχετε άδικο. Φαίνεται ότι πάντα είναι επίκαιρο αυτό το έργο, το αριστούργημα του Σοφοκλή. Οπότε θέλω να μου πείτε, γενικά, ποιο είναι το βασικό μήνυμα που θέλετε να περάσετε μέσα από αυτήν την παράσταση.
Απ.: Για μένα η παράσταση αυτή έχει ως κύρια θεματική τη σύγκρουση αυτών των δύο κόσμων. Του κόσμου της καλοσύνης και της αντίστασης που είναι η Αντιγόνη και του κόσμου της σκληρότητας και της εξουσίας που είναι ο κόσμος του Κρέοντα.
Θα ήθελα να περάσω το μήνυμα ότι η αντίσταση μάς είναι αναγκαία και ότι υπάρχουν αιώνιοι νόμοι που ορίζουν τη φύση μας και δεν πρέπει να καταπατούνται. Ο άνθρωπος είναι φύσει καλός. Δεν ξέρω τι γίνεται στη συνέχεια όταν μεγαλώνει και καταλήγουμε να βλέπουμε αυτά τα αίσχη γύρω μας. Αλλά εγώ πιστεύω στην ανθρώπινη φύση και δεν θέλω να χάσω αυτή την πίστη μου. Πιστεύω ότι, με έναν τρόπο, η Αντιγόνη υπάρχει μέσα μας απλώς για κάποιο λόγο δυστυχώς είναι σε ύπνωση.
Ερ.: Μπορείτε να μας πείτε ποιες είναι οι βασικές διαφορές του έργου, σε σχέση με την κλασική τραγωδία;
Απ.: Δεν παρουσιάζουμε διασκευή. Δηλαδή δεν έχει αλλάξει κάτι στο κείμενο. Είναι το κείμενο του Σοφοκλή. Πέρα από μια μικρή προσθήκη ενός κειμένου του Γκαίτε, που όμως νομίζω ότι ταιριάζει πάρα πολύ, δηλαδή είναι πολύ αφομοιωμένο στην παράσταση.
Είναι μια σύγχρονη ματιά που μας φέρνει αντιμέτωπους με τις ομοιότητες του τότε με το σήμερα χωρίς όμως να έχει επέμβει κανείς στο κείμενο ή στην τραγωδία. Δηλαδή θα μπορεί ο θεατής να παρακολουθήσει το έργο όπως είναι, που για μένα είναι σημαντικό αυτό.
Όμως η σκηνοθεσία έχει μια αναγωγή σε αυτό που ζούμε σήμερα, που έχει πολύ ενδιαφέρον. Και ταυτόχρονα στόχος όλων μας είναι να αναδειχτεί ο λόγος και η ποίηση του Σοφοκλή.
Ερ.: Πείτε μας και για την περιοδεία που θα κάνετε. Εκτός από την πρεμιέρα που θα γίνει στο Θέατρο των Αρχαίων Κλεωνών, σε ποιες άλλες περιοχές θα συνεχίσετε τις παραστάσεις μετά;
Απ.: Η πρεμιέρα γίνεται στις Αρχαίες Κλεωνές. Και ύστερα ξεκινάμε ένα μεγάλο ταξίδι. Επιστρέφουμε στην Αθήνα, για δύο παραστάσεις στο Κηποθέατρο Παπάγου. Και μετά φεύγουμε από εκεί και ταξιδεύουμε σε όλη την Ελλάδα. Θα πάμε σε όσα περισσότερα μέρη μπορούμε.
Ξέρετε, εγώ πιστεύω ότι είναι χρέος μας να ταξιδεύουμε τη δουλειά μας. Υπάρχουν άνθρωποι σε απομακρυσμένα μέρη που δεν έχουν την ευκαιρία να δουν παραστάσεις. Και είναι πολύ ωραίο όταν εμείς καταφέρνουμε να πάμε την παράστασή μας σε αυτούς τους ανθρώπους.
Την χαίρομαι πολύ την περιοδεία, δηλαδή την αγαπάω. Και παρόλο που είναι δύσκολο για εμάς τους ηθοποιούς, γιατί έχει μεγάλη κούραση και απαιτεί και μεγάλη προσαρμοστικότητα και μεγάλη αφοσίωση στην παράσταση, για να μπορέσεις να τη διατηρήσεις πάντα – όπως και να είναι οι συνθήκες του θεάτρου – σε άριστο επίπεδο. Είναι πολύ δύσκολο, αλλά είναι και μαγικό το ότι μπορείς να την ταξιδέψεις παντού και να συνδεθείς με τόσους ανθρώπους από διαφορετικά μέρη.
Έχουμε μια πολύ ωραία ομάδα συντελεστών. Νιώθω τυχερή που βρίσκομαι αναμεσά τους. Κατ’ αρχήν είναι ένας σκηνοθέτης που αγαπώ και εκτιμώ πολύ, ο Θέμης Μουμουλίδης. Και να πω και τους υπόλοιπους συντελεστές. Είναι ο Μελέτης Ηλίας στον ρόλο του Κρέοντα. Τον ξέρουμε όλοι και τον αγαπάμε, τι να πω για αυτόν. Είναι φανταστικός ηθοποιός. Είναι η Λίλα Μπακλέση στον ρόλο της Ισμήνης, ο Μιχάλης Οικονόμου στον ρόλο του Φύλακα, ο Γιώργος Νούσης στον ρόλο του Αίμωνα, η Ιώβη Φραγκάτου στον ρόλο του Αγγελιοφόρου, η Λένα Μποζάκη στον ρόλο της Ευρυδίκης. Είναι επίσης ο Βαγγέλης Σαλευρής και η Ιφιγένεια Καραμήτρου στον ρόλο του Τειρεσία.
Και όλοι μαζί αυτοί συνθέτουν και τον χορό της παράστασης.
Αυτό είναι, έτσι, κάτι πολύ ενδιαφέρον. Ότι τα πρόσωπα ξεπηδάνε μέσα από τον χορό. Που είναι σαν να ξεπηδάνε μέσα από τους ανθρώπους. Γιατί αυτό είναι στην πραγματικότητα ο χορός. Είναι οι άνθρωποι που κατοικούν σε αυτή την πόλη που συμβαίνει το δράμα.
Γ.Π
