Μια εξαιρετική θεατρική παράσταση θα παρουσιάσει στην Κόρινθο την Παρασκευή το βράδυ στις 9:00 μ.μ , η πολύ γνωστή ηθοποιός Χρύσα Παπά. Πρόκειται για το έργο «Σέρρα- Η ψυχή του Πόντου», που αναδεικνύει τις αρετές του ομώνυμου μυθιστορήματος του Γιάννη Καλπούζου και στο οποίο η διάσημη ηθοποιός ερμηνεύει 12 διαφορετικούς ρόλους για να μας μεταφέρει ιστορικά γεγονότα και μνήμες από τις χαμένες πατρίδες του Πόντου αλλά και μας παρουσιάζει τις συγκλονιστικές προσωπικές στιγμές μιας οικογένειας που ζούσε στην Τραπεζούντα και υπέστη απίστευτες ταλαιπωρίες εξαιτίας των διωγμών σε βάρος του Ποντιακού Ελληνισμού.
Υπό την άριστη σκηνοθεσία του Σωτήρη Χατζάκη η γνωστή πρωταγωνίστρια ντύνεται με τα “ρούχα της Ιστορίας” και μέσα από τους δώδεκα ρόλους αφηγείται μια διαδρομή που ξεκινά από τον Πόντο. Κατά τη διάρκεια του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου η Τουρκία τάσσεται με το μέρος των Γερμανών, η Ρωσία ετοιμάζεται να περάσει σε μια νέα εποχή με τους Μπολσεβίκους να βρίσκονται προ των πυλών, ο εθνικισμός καλπάζει στην Τουρκία και με το σύνθημα που δίνει ο Κεμάλ Ατατούρκ ξεκινά η γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου.
Σε μια αποκλειστική συνέντευξη που παρεχώρησε στην hmerisiakorinthou.gr η κα Χρύσα Παππά, μάς μιλάει γι’ αυτή την παράσταση μας δίνει το στίγμα της και μας εξηγεί τους λόγους για τους οποίους δεν πρέπει να χάσουμε την ευκαιρία να παρευρεθούμε μεθαύριο την Παρασκευή 23 Μαϊου στις 9 το βράδυ στο Κινηματοθέατρο “Απόλλων” στην Κόρινθο, για να παρακολουθήσουμε το καταπληκτικό αυτό έργο.
Ερ: Κυρία Παππά, ποιοι λόγοι σας οδήγησαν στην επιλογή να αναδείξετε μέσα από τη δουλειά σας ανθρώπινες ιστορίες που συνδέονται με τα γεγονότα του ξεριζωμού του ποντιακού ελληνισμού από τις πατρογονικές του εστίες.
Απ: Η παράσταση αυτή, το έργο αυτό, μού προτάθηκε, ωστόσο εγώ το είχα διαβάσει πολύ καιρό πιο πριν. Είναι ένα υπέροχο μυθιστόρημα του Γιάννη του Καλπούζου. Ο βασικός λόγος που το επέλεξα, χωρίς να γνωρίζω και τη δυσκολία αυτής της παράστασης, από την πλευρά του ηθοποιού, είναι γιατί μελέτησα αυτό το κείμενο. Είναι ένα έργο που μιλάει για τις ανθρώπινες αξίες, μιλάει για την αγάπη, την ειρήνη – την ειρήνη μέσα μας και έξω μας. Μιλάει για τις σχέσεις των ανθρώπων, για το πώς είναι όμορφο να ζούμε σε αυτή τη ζωή και αναδεικνύει και πολύ σημαντικά ιστορικά γεγονότα εκείνης της εποχής.
Βασικά, τι έχουμε τότε; Έχουμε τη σφαγή των Αρμενίων, τη γενοκτονία των Αρμενίων και αργότερα τα βασανιστήρια των Ποντίων στη Σοβιετική Ένωση. Και βλέπουμε σ’ αυτό το έργο πώς οι ζωές των ανθρώπων επηρεάζονται από τόσο σημαντικά ιστορικά γεγονότα. Πώς ο έρωτας, η αγάπη, η καθημερινότητα, η γλύκα της ζωής πώς μαυρίζει, αλλά και πώς φωτίζεται, πώς οι άνθρωποι μπορούμε να τη φωτίσουμε.
Ο λόγος, λοιπόν, που επιμένω και συνεχίζεται και γίνεται αυτή η παράσταση τρία χρόνια τώρα – δόξα τω Θεώ – είναι γιατί μου αρέσει που μιλάω πρώτα απ’ όλα για τις ρίζες μου και που μιλάω για αξίες τόσο σημαντικές που, δυστυχώς, θα σας πω, διαμένουν διαχρονικές. Δυστυχώς, γιατί εξακολουθούμε και έχουμε πολέμους σε αυτή τη ζωή, γι’ αυτό λέω «δυστυχώς». Μακάρι να μιλούσαμε για κάτι που αφορά μόνο το παρελθόν.
Ερ: Έχετε ταξιδέψει εσείς για να δείτε από κοντά τις περιοχές του Πόντου;
Απ: Ναι. Τον Αύγουστο κλείνουν δύο χρόνια από τότε που πήγα μία φορά στον Πόντο. Θέλω να σας πω ότι ένα κομμάτι του μυαλού μου, ένα κομμάτι της ψυχής μου, έχει μείνει εκεί. Πήγα για να δω τα μέρη των προπαππούδων μου, στην πραγματικότητα, κι όχι μόνο γιατί ασχολούμαι με αυτή την παράσταση. Πήγα ένα ταξίδι με ένα πολύ μεγάλο γκρουπ, με ανθρώπους που δεν γνώριζα, αλλά μάς ένωνε η επιθυμία μας να δούμε αυτά τα μέρη. Ανάμεσά τους ήταν και άνθρωποι που δεν ήταν από τον Πόντο. Και ήταν ένα συγκλονιστικό βίωμα για μένα αυτό.
Ερ: Ποιον από τους 12 ρόλους που υποδύεστε στη συγκεκριμένη παράσταση έχετε αγαπήσει περισσότερο;
Απ: Αγαπώ, να σας πω την αλήθεια, όλους τους ρόλους. Δεν αγαπώ, φυσικά, τους κακούς της ιστορίας. Ωστόσο, ο ρόλος που συμπονώ περισσότερο είναι της μάνας. Είναι της μάνας, που η ίδια κάνει πολλά λάθη στην προσωπική της ζωή και σχέση με τον άντρα της, τον πατέρα της ιστορίας, και ταλαιπωρείται πάρα πολύ από όλα αυτά που συμβαίνουν εξωτερικά, έξω από αυτήν, με τις εξορίες και τις ταλαιπώριες από τους εξωτερικούς παράγοντες. Είναι δύο οι λόγοι, βέβαια, που ταλαιπωρείται, είναι και οι προσωπικοί λόγοι, γιατί βλέπουμε την ερωτική ιστορία τους, αλλά και είναι και οι εξωτερικοί λόγοι, δηλαδή η εξορία κι όλα αυτά τα δυσάρεστα.
Τη συμπονώ τη γυναίκα αυτή γιατί και έχει ταλαιπωρηθεί, αλλά και γιατί το αντιλαμβάνεται. Αυτό είναι, ότι αντιλαμβάνεται και καταλαβαίνει τα δικά της λάθη.
Ερ: Ποιους άλλους ρόλους υποδύεστε στη συγκεκριμένη παράσταση;
Απ: Εγώ παρουσιάζομαι λοιπόν στη σκηνή ως η Λεμονιά, η κόρη του πατέρα της ιστορίας, για να αφηγηθώ την ιστορία του πατέρα μου. Σ’ αυτή τη διαδρομή, της μιάμισης ώρας που διαρκεί η παράσταση, υποδύομαι 12 διαφορετικούς ρόλους. Ο βασικός ρόλος που κάνω είναι η αφηγήτρια. Και απ΄την αφήγηση περνάω στους άλλους ρόλους. Όλες οι αλλαγές είναι υποκριτικές. Γίνονται με ένα κοστούμι. Μόνο μία στιγμή γίνεται μια μετατροπή.
Οι άλλοι ρόλοι που υποδύομαι είναι ο Γαληνός ο πατέρας της ιστορίας, είναι η Φιλάνθη, η μητέρα. Είναι ο γιός του Γαληνού. Είναι η Λεμονιά, η κόρη, που είναι επίσης βασικός μου ρόλος, αν και αργεί να εμφανιστεί διότι γεννιέται αργότερα. Είναι μέσα οι φίλοι Έλληνες, οι εχθροί Έλληνες, γιατί υπάρχει και αυτό το κομμάτι στην ιστορία των ανθρώπων γενικώς. Είναι οι ξένοι, είναι οι Τούρκοι, είναι οι Ρώσοι. Είναι όλη η γειτονιά των ανθρώπων που είναι φιλικά προσκείμενοι και οι μη φιλικά προσκείμενοι. Και πολλές φορές, πολλοί ρόλοι, επειδή δουλεύουμε την ιστορία της ζωής τους, φαίνονται και αρκετές φορές, ειδικά οι ρόλοι που αφορούν στην κεντρική ιστορία, που είναι η οικογένεια.
Ερ: Γενικά, η συνεργασία σας με τον σκηνοθέτη και τους υπόλοιπους συντελεστές του έργου, πώς ήταν, πώς εξελίχθηκε;
Απ: Θέλω να σας πω ότι εργάζομαι ως ηθοποιός 25 χρόνια, στο θέατρο, στην τηλεόραση και όχι μόνο. Είναι από τις φορές αυτές που οι άνθρωποι που βρεθήκαμε να εργαστούμε γι’ αυτή την παράσταση έχουμε αγαπήσει πολύ το έργο.
Ο κόμβος μας ο κοινός είναι αυτό το έργο που έχει γράψει ο Γιάννης ο Καλπούζος. Επομένως και με τον Σωτήρη τον Χατζάκη που έκανε στη σκηνοθεσία, τον Ματθαίο Τσαχουρίδη, που έγραψε τη μουσική, αυτή την υπέροχη μουσική, και με τον φωτιστή μας τον Αντώνη τον Παναγιωτόπουλο και με όλους τους άλλους συντελεστές – και στην περίοδο των προβών και τώρα στην οργάνωση της παράστασης – έχουμε συντονιστεί με πολλή αγάπη και φροντίδα. Και αυτό είναι πολύ σημαντικό. Και πολύ σπάνιο. Δεν συμβαίνει πάντα.
Ερ: Και ποιο είναι πρόγραμμα της περιοδείας σας στην Ελλάδα και στο εξωτερικό;
Απ: Η παράσταση αυτή είναι τώρα στον τρίτο της χρόνο. Τα πρώτα δύο χρόνια η βάση ήταν κυρίως στην Αθήνα και στην Θεσσαλονίκη. Φέτος, από το Φθινόπωρο, η παράσταση αυτή περιοδεύει ανά την Ελλάδα αλλά και στην Ευρώπη. Έχουμε γυρίσει πάρα πολλές πόλεις. Και στην Ευρώπη πήγαμε. Πήγαμε και στη Γερμανία, στο Ντίσελντορφ, στο Βερολίνο και σε μία εβδομάδα θα πάμε στη Στουτγκάρδη. Πήγαμε και στη Σουηδία, στη Στοκχόλμη. Και έχουμε μέλλον.
Καλά να είμαστε. Έχουμε γυρίσει πολλά μέρη της Ελλάδας. Από την Αλεξανδρούπολη μέχρι την Κρήτη και την Πελοπόννησο. Και συνεχίζουμε. Και έτσι σε αυτό το πλαίσιο της περιοδείας φέρνουμε την παράσταση και στην Κόρινθο την Παρασκευή 23 Μαΐου στο Κινηματοθέατρο “Απόλλων” με πολλή χαρά.
Θα χαρούμε πολύ να έλθετε. Αυτή η παράσταση δεν περιγράφεται με λόγια. Αυτό που μπορώ πάντα να πω, με απόλυτη σιγουριά, είναι ότι είναι ένα ταξίδι που συμβαίνει κάθε φορά σε κάθε παράσταση, με τους θεατές και με εμένα, με εμένα και τους θεατές.”
Γ.Π
