Όπως αναφέρει σε αποψινή του ανακοίνωση ο Σύλλογος γονέων & κηδεμόνων 1ου Δημοτικού σχολείου Κορίνθου:“Η αρμόδια επιτροπή του Δήμου επέδειξε την αναμενόμενη, από όλους τους γονείς και δημότες, καλόπιστη βούληση για την εξεύρεση εναλλακτικής λύσης ως προς το χώρο της εκδήλωσης του Συλλόγου Αρκάδων της 28ης Ιουνίου.
Σε αυτήν, όπως και σε κάθε άλλη συλλογική μας προσπάθεια, αποκλειστικό κίνητρο είναι η εύλογη ανησυχία των μελών μας για να μη ματαιώνεται εκ των υστέρων η ενεργής ηθική και οικονομική συνδρομή τους στη διεκδίκηση ενός καινοτόμου σχολικού περιβάλλοντος που θα εμπνέει και θα ψυχαγωγεί τα παιδιά.
Απευθύνουμε τις θερμές ευχαριστίες μας στους γονείς, τους δημότες και τους φορείς που ο καθένας με τις δυνάμεις, τη δημόσια τοποθέτησή του και το θεσμικό του ρόλο κατανόησαν τον αγώνα μας και στάθηκαν αρωγοί μας στην επιδίωξη για το σεβασμό των δικαιωμάτων των μαθητών.
Αποδείχθηκε, έστω μετά από μία επίπονη διαδικασία, ότι σταθμίζοντας μεταξύ μιας μαζικής ετήσιας εκδήλωσης και της καθημερινής δημιουργικής απασχόλησης των παιδιών, εκείνο που βαραίνει στις αποφάσεις όλων είναι τα έργα που δικαιούνται να απολαμβάνουν οι μαθητές. Δεν πρέπει να μετριούνται όλα σε συνήθειες ή σε πλήθος ατόμων, αλλά στην εύλογη αξίωση κάθε ατόμου ξεχωριστά να περιβάλλεται με σεβασμό η συμμετοχή του στην κάρπωση του μόχθου του, και η πηγαία επιθυμία του να αποδώσει στις επόμενες γενεές κάτι που διαρκεί και ωφελεί περισσότερο από εκείνο που παρέλαβε.
Αυτά που για ορισμένους είναι μονάχα ζωγραφιές, για πολλά παιδιά είναι απόδραση από έναν κόσμο που φοβάται κι ανέχεται το γκρίζο. Όταν παίζουν, τρέχουν, κάνουν άλματα, γελάνε, μες στο μυαλό τους γεννιέται για το μέλλον, χωρίς να το ξέρουν, μια ακόμα πολύτιμη σύνδεση με κάτι πέρα από την απλή προσωπική επιβίωση. Κι όταν κερδίζουν, κι όταν χάνουν, κι όταν συνεργάζονται, κι όταν θυμώνουν, τους δίνεται η ευκαιρία να δοκιμάσουν τα όρια τους, να εξελιχθούν. Τα παιδιά βλέπουν και νιώθουν πράγματα που εμείς αδυνατούμε με τον καιρό να ξεχωρίσουμε. Όπως την αξία του να αντιδράς στη συνήθεια και την επανάληψή της. Την υπέροχη αίσθηση ότι τουλάχιστον μέσα σε αυτά τα χρωματιστά τετραγωνικά μέτρα δημιουργούν ελεύθερα τον προσωπικό τους χρόνο. Ο, τι κατάφεραμε με τόση επιμονή δεν ήταν από πείσμα και υστεροβουλία. Ήταν γιατί ακριβώς αισθανόμαστε μικροί μπροστά στο χαμόγελο ή τη θλίψη τους, κάθε φορά που αντίστοιχα τους απαντούμε “όλα γίνονται” ή “δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι”. Ακούσαμε τις μέρες αυτές πολλά και μάθαμε περισσότερα από την προσπάθειά μας. Πρέπει να πολεμάς με την παραμικρή σου πράξη. Ειδάλλως η αδράνεια και η άγονη συντήρηση θα φυτρώνουν αδιόρατα και θρασύδειλα στο έδαφος της σιωπής σου.
Ευχαριστούμε πολύ όλους όσοι πίστεψαν σε μας και μας βοήθησαν έχοντας την ενθαρρυντική αίσθηση ότι οι πράξεις μας είναι η μόνη παρακαταθήκη για το μέλλον των παιδιών μας.
Με εκτίμηση
Τα μέλη του ΔΣ”
