Ένα επίκαιρο άρθρο για τις γυναικοκτονίες, γραμμένο με ξεχωριστό τρόπο, από τον επίτιμο πρόεδρο του Εμπορικού συλλόγου Νεμέας , Αριστοτέλη Καλλή, αναρτημένο χθες, στην προσωπική του σελίδα στο FB:
“Α.Γ Καλλής:Άκου Βλαμμένε ”
Λένε πως η σιωπή είναι συνενοχή και πράγματι ως κοινωνία γίναμε συνένοχοι αργά αλλά σταθερά από τα μικρά μας χρόνια ,όταν ο κανόνας ήταν να μην ανακατεύεσαι σε …ξένες υποθέσεις…να ακούς ,αλλά να μην μιλάς …
Άκουγες πίσω από τα μισάνοιχτα μπατζουρια.να φωνάζει ,να ζητάει βοήθεια,να κλαίει γοερα…
Άκουγες αλλά…γιατί να βρεις τον μπελά σου.. ο πρώτος ή ο τελευταίος είναι που φωνάζει,χτυπάει ,βρίζει…
Το πρωί όλα θα χουν ξεχαστεί…Αυτό δεν γίνεται χρόνια ;;…Αυτό δεν γινόταν πάντα;;;;
Και οι ορμηνιες της μάνας να ορίζουν το αβέβαιο μελλον της κόρης σαν λυσσασμενες ερινύες ,βδελες πάνω στη σκέψη…
Ν ακούς τον άντρα σου …θα σου πει και καμιά κουβέντα…ξέρεις τι έχω ακούσει εγώ απ’ τον πατέρα σου;; …Αλλά ενα να ξερεις όλα φτιάχνουν με υπομονη, αρκεί να μην τραβάς το σκοινί…
Αυτό το περιβόητο σκοινί ,που στο τέλος εγινε θηλιά στο λαιμό της γυναίκας…και απειλές…κατάρες και ανταρες απ’ τον φιλεσπλαχνο…πατέρα.
Μην τολμήσεις τις έλεγε με φωνή οργισμένη ,να χωρίσεις ,δεν θα με κάνεις εσύ εμένα ρεζίλι στην κοινωνία..έχω ένα όνομα εγώ…ένα όνομα…
Και ο ευεξαπτος γαμπρός, Μαλακας κατ επάγγελμα, επαιρνε και πιστοποιητικό..αγνών προθέσεων … από την αγια οικογενεια να κάνει ότι θέλει ,όταν το θέλει και όπου το θελει ..Πάντα υπήρχε η δικαιολογια …πάντα η συγχώρεση,πάντα η ανοχη.
Είναι καλός,ειναι δουλευτης.. είναι νοικοκύρης απ’ τους πρωτους …Τώρα αν πίνει κάνα ποτηρακι ,ρίχνει και καμιά σφαλιάρα..ο πρώτος είναι ή ο τελευταίος…είναι κι αυτή βρε παιδί μου γλωσσοκοπανα…
Δεν την θυμάσαι μικρή που όλο αντιμιλουσε;;;;Εχει πάρει απ’ την γιαγιά της ,αλλά ο παππούς ήταν ήρεμος άνθρωπος ..Εδώ βρήκε τον δάσκαλο της…
Ναι ,βρήκε τον δάσκαλο της κρετινε…κοίταξε την τωρα καλά Βλαμμένε..κάτω στο πάτωμα, μέσα σε μια λίμνη αίματος …μαζί με τα παιδικά της όνειρα…τις κούκλες,τις ατέλειωτες σιωπές της…τα πολύχρωμα κορδέλακια της,τα ατελείωτα γιατί της…
Ηθελε να σπουδάσει, ήθελε να ζήσει, ήθελε να ανοίξει τα φτερά της στον κόσμο…έναν άλλο κόσμο…ομορφότερο ,πιο ανθρώπινο…Κοίταξε την κρετινε…κοίταξε την καλά…
Είσαι και συ ένοχος,εσύ που δεν ήξερες τιποτα, εσύ που μονάχα άκουγες,εσύ που τώρα δακρύζεις μπροστά στις γυάλινες οθόνες…
Κοίταξε την καλά…
Τα ματάκια της τώρα μισάνοιχτα θωρούν από την ίδια απόσταση την ζωή,τον θάνατο,μια θάλασσα από αίμα …το δικό της αίμα κρετινε…το δικό της…”
